Deze scenografie is ontstaan vanuit het gedeelde idee om onze relatie met materialen te herdefiniëren door een ruimte te creëren waar elk element zijn eigen verhaal en waarde heeft. Het verkent de mythologie van functionaliteit door een poëtische herinterpretatie van materialen. De denimresten zijn hier niet alleen pogingen tot duurzaamheid, maar ook symbolen van intrinsieke schoonheid die verbonden zijn met hun gebruik. 

Elk element van de installatie daagt het begrip functionaliteit zelf uit, en suggereert dat objecten niet enkel bedoeld zijn voor utilitaire doeleinden, maar ook om reflectie uit te lokken over hun waarde en geschiedenis. Zo stijgt design naar het niveau van storytelling, waarbij elk stuk een ode wordt aan transformatie en heruitvinding. 

Het idee was om bezoekers om te vormen tot actieve deelnemers in een gesprek, geconfronteerd met de vraag naar functionaliteit voorbij de conventies. Ze worden uitgenodigd om hun percepties van objecten te heroverwegen en een symbiose tussen het individu, het materiaal en het universum te vieren, waarmee de plaats van de mythologie van functionaliteit in ons leven hersteld wordt. 

Ik denk dat dit project een krachtige boodschap over duurzaamheid en heruitvinding uitstraalt. Het benadrukt dat functionaliteit niet beperkt is tot praktisch gebruik, maar ook emoties, reflecties en verbindingen kan oproepen. De installatie nodigt bezoekers uit om hun relatie met objecten te herontdekken: het gaat niet alleen om het verwerven van goederen, maar om het begrijpen van hun geschiedenis en impact op ons milieu. 

Samengevat zou ik zeggen dat het een ode is aan transformatie, een viering van de schoonheid van materialen, en een oproep om gezamenlijk na te denken over onze rol in de consumptieketen. Het is een uitnodiging om functionaliteit te herbedenken en het verborgen potentieel van wat ons omringt opnieuw te ontdekken. 

Voor mij zijn mode en design radicale uitdrukkingen van creativiteit, die nauw met elkaar verbonden zijn. Mijn stijl, gekarakteriseerd door minimalisme, beïnvloedt mijn ontwerppraktijk. Elk kledingstuk dat ik draag, wordt zorgvuldig gekozen en onthult een pure en directe esthetiek, vrij van overdaad, maar ook vragend. 

Deze minimalistische benadering benadrukt het belang van functionaliteit, terwijl het de essentie van materialen viert. Zo wordt mijn manier van kleden een verlengstuk van mijn creatieve visie, een reflectie van mijn waarden, en een middel om onze relatie met vorm en betekenis in onze omgeving te bevragen.